بسمه تعالی
کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا
غزه کربلا است ، اعراب در نقش عواّم ظاهر شدند و روسای آنان به خوشگذرانی و باده گساری دل سپرده اند .
عواملی که تشخیص چهار انگشت فاصله را نمی دهند ، آنچه می شنوند، باور دارند و آنچه را می بینید ، انکار می کنند! آنان به جای آنکه روش ها ،سیاست ها و سیاست پیشگان را با حق بسنجند ، حق را در ترازوی آنان نهادند و به تعبیر کلام قرآن، مفتون سادات و کبری خودشان شدند . براستی کدامین خواّص و عواّم مستوجب ملامت و سرزنش هستند ؟ بیایید تاریخ را با هم مرور کنیم
خواّص مقابل حق ، دردشان این بود که دنیایشان با حکومت علی (ع) تنگ گشته و سهم شان از بیت المال ، همسان دیگران مقرّر شده بود ، اما بیرق حمایت از خون خلیفه را پوشش نیّت و مرهم زخم دنیایشان کردند و عواّم چشم بسته ، جان و مال به پای خدعة معاویه ، عمربن عاص و اصحاب جمل و پیشانیهای بستة جهّال نهروان نثار کردند. عجبا امروز هم درمیدان عاشورا ، انبوه عواّم ، گوش تا گوش در برابر فرزند رسول خدا از نیزه و شمشیر و سنگ به صف ایستاده اند . در میان آنان ،خواّصی دیده می شوند که بخوبی حق را می شناختند و جایگاه والای امام حسین علیه السلام را می دانسته اند ، رفتار رسول خدا را با او دیده و سخنان و سفارشهای آنحضرت را درحق فرزندشان شنیده بودند، امّا دنیا و طمع حکومت ری و بلاد جهان اسلام ، چشمهایشان را کور کرده بود. در جمل ، همین را دیده بودیم و در نهروان نیز ،در مقابله امام حسن (ع) با معاویه ،همین را شاهد ،در کربلا هم اوج عوامگیری و دنباله روی آنان از خواّص فریب خورده و دل به دنیا بسته ، به نمایش دیدگان تاریخ درآمد
غزه کربلا است ، حسنی مبارک با سبک عقلی و سبک مغزی خود با نژادپرستان صهیونیستی ساخت و پاخت کرده است .پادشاه اردن و عربستان در پی دنیا طلبی و تجمل گرایی خویش سفته گوش و غلام حلقه به گوش بوش و باراک شدند . خیانت از خواّص آغاز می شود و فساد از راس ، به توده ها سرایت می کند و عواّم ، آخرت و دنیای خود را به پای استحکام بنای خیانت و فساد خواّص نثار می کند . آنان که در پس شهادت علی(ع) از یکدیگر می پرسیدند : مگر علی نماز می خواند ؟ علی در مسجد چه می کرد؟ و آنان که به امام حسن (ع) نیش می زدند که ای مذّل المومنین !! همانان پس از حادثه شوم کربلا ، با شنیدن صوت قرآن و دیدن نماز اسرای به اصطلاح خارجی! در حیرت می شوند که خانه خراب شده اند و حریم رسول الله را خارجی دانسته اند !!
غزه کربلاست ! زهیربن قین ، حبیب بن مظاهر اسدی- سعید بن عبدالله انصاری – ابوثمامه صاعدی ، حربن یزید ریاحی – محمد بن بشیر حضرمی و نافع بن هلال همه در حلقه یاران حسین گرد هم آمدند! در یک سوی کربلای حسینی نشان از قافله ای داریم که از منزل سقیفه به راه افتاده و در خانه عثمان آسوده است. این قافله به بهانه تدبیر حکومت در خلافت به حذف علی (ع) اندیشیده است ؟
تدبیر حکومت یعنی چه ؟ تدیبر حکومت ، یعنی فاصله گرفتن از سیره و سنّت رسول الله!
تدبیر حکومت ، یعنی انزوای شریعت اسلامی و احکام الله !! تدبیر حکومت یعنی بذل و بخشش بیت المال و فربه کردن اصحاب و مومنان صدر اسلام به زر ، سیم ، شتران و خانه و کنیزکان!!
غزه کربلاست . حسنی مبارک و شاه اردن و عربستان و سران و شیخک های ضعیف العقل ، بی شعور، تنگ دل و سست پیمان عرب ، اخوان الشیاطین شده اند . همان تفکّری که در صدر اسلام با آن معاویه ، دنیادارتر و زیرکتر از علی شناخته شد. معاویه که در خریدن ایمان مردم، وارونه کردن اصول و احکام اسلامی ، و جلوه دادن باطل در لباس حق و حق را در ورای باطل نشان دادن پیش رفت . آیا این است تدبیر حکومتی وزیرکی در سیاست ؟! آیا این همان سیاستی نیست که امروز بین عاقلان به اصطلاح سران عرب در دنیای زر و زور و تزویر حاکم شده است؟
غزه کربلاست . اینک یزید و سرکرده گان آنان و سپاهیان وی ، با همان سیاست به مصاف فرزند رسول خدا در کربلا آمده اند تا حکومت و سیاست اموی را با تدبیر سقیفه ای حفظ کنند ! آری یاران دیروز بودند که امروز صدای جدایی دین از اهل بیت را سر می دادند ! سرداران و پیران صحابی بودند که امروز قرآن را به هدایت اّمت کافی می خواندند و وصّیت خدا را بر نصب ولایت با رای مردم به انتخاب نقص می کردند . دموکراسی جاهلانه و قبیله گرایانه را بر غدیر رجحان می دادند و خود در هنگام سلطه خویش ،انحصار طلبانه ، به وصیّت ، شورا ، جانشینی و وراثت روی می آورند ، پیران دیروز رسول خدا بودند که در رحلت جانکاه او ، نقل معارف او را ممنوع می کردند تا حق روشن نشود!
غزه کربلاست ! درد اسلام این بود که پوستین آن را وارونه پوشیدند ، حق را ناحق و ناحق را حق جلوه دادند و اینها در پناه کلام، زمزمه ، جلسه ها و زرق و برق دنیای مادی ممکن شد برای ناحق جلوه دادن حق استدلها کردند ، و در جامعه اسلامی پراکندند . بر تارک گفتار ، کلمه ها را رنگ و آبی فریبنده دادند تا دلهای مومنان را بلرزانند و بلغزانند. دوری از اسلام ناب و تقویت اسلام اموی ، اسلام ابوسفیان و اسلامی که درآن رهبر منصوب حق تعالی دور از حکومت! و حکومت در دست مدبّران و عقلای اسیر هوی و هوس . همین اسلام ، در کربلا، در برابر اسلام علوی ایستاده است و در پی آن است که همچنان که بعد از رحلت رسول خدا موفّق به انحراف جامعه شد این بار نیز اسلام ناب را از بین برده و در اندیشه بود که آن را بر کلّی خاموش کند .
غزه کربلاست ! این بار سران خود فروخته عرب به نژاد پرستان سگ باز و سگ جگر اسرائیل و جنگ افروزان کاخ سفید صبحکم الله بالخیر می گویند!
نامبارک مصر ، شاه بی خاصیت اردن و شیخک عربستان مادمازل لیونی وزیر خارجه اسرائیل و بوش را به ضیافتی پذیرا شدند . تا نقشه ای خائنانه را علیه حماس و مظلومان غزه اجرایی کنند . منابع آگاه می گویند مبارک به لیونی گفته : ما حزب الله دوم در غزه نمی خواهیم به وضعیت موجود پایان دهید . سران خائن عرب ضعیف الرای وضعیف العقل در مقابل جنایت سفاکانه بوش ، شارون و باراک به سازش متوسل شده اند.
غزه کربلاست ! و عاشورا جلوه تقابل دو تفکر است از دین ، تفکر فربه شده از بسط شریعت و تفکّری پایبند به سنّت نبّوی. یک سوی میدان ، تفکر فربه شده و بسط یافته از تسامح و تساهل نسبت به دین را به صف می یابیم . دین در این باور ، نه محل بروز ، صدور و اجرای احکام الهی است در پهنة جماعت و کافّه مسلمین ؛ بلکه خلاصه ای در نماز، روزه ،حج و ثواب اخروی . آنجا که «شریح قاضی» ، عالم مدّعی ، به فتوای قتل حسین (ع) می نشیند . یا «ابوموسی اشعری» در مقام حکّمیت ، به عزل علی علیه السلام لب می گشاید ، چه فربه ای در معرفت دینی آنان حاصل شده است ؟ اگر اقتضای زمان و عقل معیشت دنیا ، معرفت دینی را فربه می سازد این نتیجه آن فربه ای است و نتیجه با مقدمه کاملاً همخوان است اجتهاد اموی در برابر نصّ نبوی و علوی.
و مجلسی که در آن خلیفه رسول الله !! دست به قدح شراب می برد و خنیاگران می نوازند. رقاصان به رقص ، آن هم در دارالخلافه ، چه تسامح و تساهلی در احکام دین و سنت نبّوی صورت گرفته است که توجیه و گذاشتن از کنار هتک حرمات الله ، عین دیانت و دین مداری تلقی می گردد؟ و اگر درکاخ معاویه ویزید ، مشاوران غیر مسلمان ، تدبیر حکومت و سیاست به امیرالمومنان !! می آموزند ،چه تسامح و بردباری مذهبی صورت گرفته که مرزها چنین مخدوش شده اند؟
اگر آنروز ، آنان که در خانه شان توسط علی (ع) و زهرا سلام الله علیها – دو مشعل فروزان حق ،که حق با آنان است و آنها با حق اند و رضای خدا در رضای آنها و غضبش در غضب آنان است – کوبیده شد تا به غدیر شهادت دهند ، از این کلام حق طفره نمی رفتند ، شمشیر خود را در نیام دنیا طلبی و عافیت جویی فرو نمی بردند و زبان در پس مزمزه های دنیا به کام نمی چسباندند ، چه کسی امروز سرهای عزیزان را از تن جدا و بر نیزه می کرد ، بر بدنهای قطعه قطعه آنان هلهله شادی سر می داد و دروازه های شهر را آذین می بست که خارجیان اسیر را به شهر وارد می کنند ؟!
غزه کربلاست ! عاشورای دیگری را امروز یزیدیان تاریخ به سرکردگی بوش ، باراک ، اولمرت و شارون و سارکوزی و سایر دول اروپایی و سران بی کفایت عرب برعلیه غزه نشینان به راه انداخته اند . مرفّهین ،پولداران و حرام خواران در یک طرف و پیش مرگان در طرف دیگر . سید حسن نصرا.... ، اسماعیل هنیه و خالد مشعل پرچمداران مقاومت اسلامی اند. و مردم بی دفاع و بی گناه غزه به تبعیت از دولت اسلامی حماس چون بنیانی مرصوص در برابر شیاطین و زورگویان عربده کش مقاوم و سازش ناپذیر.
مبارزان و استشهادیون فلسطین و غزه شهادت نامه را به تاسی از امام عظیم الشان انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی (ره) امضاء نمودند : آنجائیکه آن قائد عظیم الشان می فرمود :
اگر سرمان را بالای دار برند ، اگر زنده زنده در شعله های آتشمان بسوزانند ، اگر زن و فرزندان و هستی را در جلو دیدگانمان به اسارت و غارت بردند ، هرگز امان نامه کفر و شرک را امضاء نمی کنیم من به تمام جهان ، با قاطعیت اعلام می کنم که اگر جهانخواران بخواهند در مقابل دین ما بایستند ما در مقابل همه دنیای آنان خواهیم ایستاد و تا نابودی آنان از پای نخواهیم نشست.
غزه کربلاست ! سید حسن نصرا... ، اسماعیل هنیه ، خالد مشعل ، حزب ا... ، حماس مقاوم و شکست ناپذیر تحت فرماندهی امام خامنه ای (مدظله العالی) در برابر لشکریان کفر و الحاد ایستاده اند . آنان در میدان مبارزه با نفس و جاه طلبی امان نامه ها را پاره کردند .
مگر نه این است که ابوذر استخوان بدست ، سبز نشینان کاخ دمشق را از دنیا بر حذر می دارد و با تبعید به «ربذه» شهد شیرین شهادت را نوش جان می کند . تا ننگ پذیرش دنیا و تایید معاویه و دارالخلافه عثمان را پذیرا نگردد. چگونه است که علی ابن ابیطالب کفشهای پاره پاره را برای چندمین بار با دستهای مبارک وصله میکند و کیسه نان خشک را مهر می نهد و به نان با نمک قناعت می کند تا به همه جلوه های دنیایی ، و شرط شورای عمر مبنی بر پیروی از سنت شیخین «نه» بگوید . «عباس بن علی » که امان نامه را رد می کند ، قبلاً در میدان مبارزه با نفس ، امان نامه ها را یکسره سوزانده است.
«حربن یزید ریاحی» که شرمسار و پای پیاده از حسین (ع) درخواست عفو می کند و فرماندهی فوج یزیدیان را وا می نهد و شهادت را بر می گزیند . زهیر که مکنت وزن و فرزند را یکباره وا می نهد ، ولایت را در نفس خود ، اعتباری بیش ازنام و وزن و تمام دنیا قائل است . و در همین سوست که تدبیر را در پایبندی به سنّت نبّوی و اجرای احکام شریعت می یابی که هیج نرمشی را در آن روا نمی بینی . از آن هنگامیکه علی و فاطمه ، سلام الله علیهما «نه» گفتند تا آنجا که علی در شورای تعیین خلافت ، حاضر به ادامه روش شیخین نشد و آن زمان که در برابر نصیحت یاران ، مبنی بر ابقای معاویه در حکومت شام برای چند صباحی اصرار بر عزل معاویه نمود و در برابر زیاده خواهیهای طلحه و زیبر ایستاد و جنگ «جمل» را بر خویش هموار نمود و طمع منافقان کوردل را در جنگ نهروان از خود برید ، خط ایستادگی بر احکام خدا و سنّت رسول الله پی ریزی گشت و بر این گونه تدبیرها خط بطلان کشیده شد. دست بیعت دادن با یزید ،نه تدبیر ،که ضد تدبیر شناخته شد و دغلکاران نرمش خوی دشمن مدار ،گرچه چند صباحی بر اریکه قدرت ماندند ، لکن عاقبت رسوای تمامی زمانها گشتند و این نشد جز به برکت پایمردی مدبّران خداجوی صحنه عاشورا ، مدبّرانی که در ورای ظاهر چند روزه و های و هوی تبلیغاتی باطل ، پیروزی حق را دیدند و تدبیرشان بر آن قرار گرفت. آری غزه کربلاست ، عاشورای دیگری در حال وقوع است. ندای هل من ناصر ینصرنی سید حسن نصرا... و اسماعیل هنیه ، یاران خود را از خیل عظیم انسانهای بصیر و آگاه و صابر و مطیع امر ولایت خامنه ای عزیز می طلبد. عاشورا مصاف دو صفّ مدّعی دینداری است . صفّ مدعّیان دینی که بی باورند به دین و شکم آنها از لقمه های حرام ، که بارزترین نشان بی باوری آنهاست پر و گوشهایشان بر روی ولایت بسته و دلهایشان به نغمه های شوم دشمنان گشوده است و صفی که دین برایشان مقدّس و دلهاشان در تسخیر خدا و جوارحشان در اجرای حدود الله و مقتدایشان علی است. ما در فتنه ها و آزمونهای دشوار روزگار در کدامین صف خواهیم بود؟

هادی ابراهیمی مدیر مسئول هفته نامه صبح